#23 Evalueren

Mijn favoriete onderwerp is en blijft youtube. Nog onlangs ontdekte ik dat er vele filmpjes van Frank Lloyd Wright (architect) te vinden zijn. Een mooi boek is alleen nog ter aanvulling nuttig. Zo'n boek heb ik dan ook graag, want alleen met internet of een ander modern medium, zou ik het niet willen doen.
Ik noem dit niet voor niets. Je realiseert je gewoon niet hoe bijzonder youtube is. Ik heb in een eerdere blog dat fragment van André van Duin getoond (Nieuwe oogst). Op tv zie je alleen het laatste stukje, nooit het hele optreden. Iedereen kan iets bijzonders vinden. Zomaar gratis voor niets en je hoeft niet te betalen.

Nu ik er over nadenk. iGoogle met alle gadgets is wel een favoriet van mijzelf. Maar dat gebruik ik al vanaf het begin dat het bestaat. Tot nu toe alleen privé overigens.

Je favorieten zitten misschien wel onder de dingen die je onbewust gebruikt. Denk aan marktplaats. Dat heeft ook web 2.0 trekjes.

Maar ik zou er professioneel naar moeten kijken. Wat is nou mijn favoriet? Moeilijk, ik weet het gewoon niet. Ik vind het de verkeerde manier om ernaar te kijken. Wat willen we doen, wat willen we realiseren voor onszelf of voor de klant. Wat kies je dan?
Dan kies je wat er nuttig en nodig is. Favoriet of niet.

Het heeft niks met mij of onze afdeling gedaan. Zoveel is zeker. Maar hier doet zich het probleem voor dat alles voor mij en mijn collega's geheel nieuw wordt verondersteld. Dat is het helemaal niet. We zitten al lang in de fase van negeren en selectief gebruiken, anders verzuip je er in.

Nogmaals 'ontvrienden' is niet voor niets het woord van 2009 geworden (http://www.destentor.nl/algemeen/binnenland/5962496/Ontvrienden-is-woord-van-het-jaar.ece). Wat leuk begint gaat al snel knellen. Mijn dochter bezwijkt bijna onder haar sociale (digitale) netwerk. Ze onderhoud contacten met veel van de kinderen die ze ooit op school bij een uitwisseling of op vakantie heeft ontmoet. MSNen, Faceboeken, mailen, enz. Ze moet dat leren hanteren. Dat moet ze dan wel wat beter doen dan ik want ik ben te bot, maar dit terzijde.

Geen onverwachte dingen, sorry.

23dingen verbeteren? Er kan van de cursisten gevraagd worden om toepassingsgericht te evalueren. Wat doen we voor de klant, van jong tot bejaard. Wat denk je dat die klant vraagt in relatie tot het aanbod. Een moeilijke vraag. Iedereen wil dat weten, maar zo kan het nuttig worden. Moet ik wel bij opmerken dat van de meeste cursisten niet gevraagd wordt om beleid te ontwikkelen of software te ontwerpen.

23 dingen was voor mij niet leuk of aangenaam. Ik vond het niet leuk om verplicht deze cursus te volgen. Ik heb er niets aan en de BSF heeft er ook niets aan dat ik de cursus volg.

#22 Bibliotheek 2.0 en de toekomst van bibliotheken

'Bibliotheek 2.0' is gebaseerd op 'Web 2.0' en is daarmee een technisch gedreven begrip. Met Web 2.0 werd het mogelijk om in de browser interactieve applicaties aan de gebruiker te geven en deze over internet te laten functioneren. De gebruiker is daarmee niet beperkt tot wat er op zijn of haar pc of in het bedrijfsnetwerk beschikbaar is. Andersom is een bedrijf of organisatie bij zijn aanbod aan informatie en functionaliteit niet beperkt tot het eigen netwerk.
Kortom zeer veel mogelijkheden en wat er niet is wordt nog wel gemaakt. Maak maar eens een keuze en houdt het maar eens bij. Onbegonnen werk.

De oplossingsrichting is te kijken naar het doel. Wat willen we doen en bereiken en voor wie. Daarmee moet een keuze uit het aanbod worden gemaakt. Dit vraagt om diversificatie. Kijk naar de doelgroepen zoals ouderen, (jonge) kinderen, scholieren, 'the working class', studenten, enz.

Omdat er zoveel technieken en applicaties zijn durf ik de stelling wel aan dat alles wat we denken nodig te hebben er wel is of wel gemaakt kan worden. Zeker zal dat web 2.0 techniek zijn en dus Bibliotheek 2.0 genoemd mogen worden. We hoeven niet bang te zijn dat we dat begrip niet invullen.

Terug naar de vraag, het gaat over de toekomst van Bibliotheek 2.0. Zoals ik in een eerdere blog schreef denk ik dat we moeten zoeken naar eenvoud en beperking, gericht op doelgroepen. Eventueel met schaalbaarheid want de haastige mens wil op het ene moment snel even zijn handelingen op de website verrichten en het andere moment uitgebreid grasduinen.

Een andere reden om gepaste keuzes uit het aanbod te maken is dat het internet van zichzelf al zoveel informatie bied. Je moet je afvragen wat je kunt toevoegen. Ik zie dan ook weinig in taggen en boekenlijstjes en weet ik niet wat, als dat toch ook al op het internet gebeurt. Het associeren gebeurd ook wel op internet.

Ik moet toegeven dat het internet wel een heel grote brij aan informatie is. De neiging bestaat dus om een zekere subset te bieden uit die informatie. Dat kan waarschijnlijk best, maar je moet dat goed evalueren. Doen we echt iets wat er nog niet is en gaan de leners daarvoor naar de (website van de) bibliotheek.

Samenvattend, niet makkelijk. Vergeet Web 2.0 en Bibliotheek 2.0, dat gaat vanzelf. Begin bij de lener, bij de markt zoals dat tegenwoordig zo mooi heet. Als we andersom het aanbod op ons in laten werken, verzuipen we er in. We lopen de kans oplossingen te kiezen in de breedte en de individuele lener niet te bedienen.

#21 Aquabrowser My Discoveries en andere sociale . . . . . .

Toen ik voor 't eerst met de aquabrowser werkte, was ik enthousiast. Ik heb een beetje verstand van webprogrammeren en ik stond te kijken van die wolk met associaties die je bij je zoekterm krijgt. Prachtig en hoe maken ze het. Ik kan het niet.
Gerda de Vries, vind het maar niks en werkt veel liever met de oude vertrouwde catalogus. Toen ik het mijn dochter liet zien (VWO, klas 4), was ze niet enthousiast. Ze vond het maar een raar ding.
Dit zijn zo maar wat ervaringen.

Wat de aquabrowser en andere geavanceerde websites kunnen, moet er om wille van kompleetheid gewoon zijn. Dat is onafwendbaar en er is een categorie mensen die het ook tot en met de details zal gebruiken. We moeten er wel rekening mee houden dat veel mensen eenvoud willen en daarin blinkt de friese aquabrowser niet uit. Denk aan kinderen, denk aan mensen die uit zichzelf niet zo makkelijk het digitale tijdperk in stappen en ik denk ook aan mijzelf.

In veruit de meeste gevallen, zoek ik heel gericht iets. Een boek van Remco Campert bijv. een boek over de regio Dordogne / Périgord. Heel vaak is er aan het reserveren van een boek al het nodige zoekwerk op internet voorafgegaan. Of ik heb er op het werk of met anderen al over gesproken. Enz. Voor mij is de aquabrowser niet het begin van mijn omzwervingen in de informatiebrij. Ieder mens gaat hier anders mee om natuurlijk.

Als ik zoek op 'piobaireachd' staat ergens buiten aan de wolk maccrimmon en donald. Toevallig weet ik dat die associaties kloppen. Dat zal dus in al die andere gevallen waarin ik er eigenlijk geen touw aan vast kan knopen, ook zo zijn. Maar ik doe er helemaal niets mee en ik vind alijd wel wat ik zoek. Gek toch?
Ook al is de functionaliteit nog zo mooi, hoe nuttig is het nu eigenlijk? Is er iemand die zegt 'ik kan niet meer zonder!'.

Een ander ervaring van mij. Ik ben geïnteresseerd in houtbewerking (woodworking). De wereld aan informatie op internet. Filmpjes op youtube over het gebruik van machines, hoe je veilig je vinger in de zaag kunt steken, hoe je meubelen maakt, hoe je handgereedschap gebruikt enz. Ook honderden boeken te bestellen op amazon.com. Ik kom niets te kort.
Nu wil ik een boek reserveren en ga op zoek in de aquabrowser. Kan ik goed vinden, maar ik doe echt niets met de associaties met klompenmakerij, foto- en viltbewerking of reclasseringswerkplaats.
Je kunt het internet en ook de aquabrowser zonder een goed ontwikkeld negeergedrag, niet gebruiken, wil ik maar zeggen.

Journalisten, onderzoekers, afstudeerders en enthousiastelingen, zullen veel met de aquabrowser kunnen doen. Een groot deel daarvan zal natuurlijk sowieso zijn of haar weg wel op het internet vinden.
Vergis je niet in de grootte van de groep mensen die eenvoud zoekt. In de meeste gevallen wil ik zelf ook niet geconfronteerd worden met alle mogelijkheden die er zijn. Ik ben bang dat we met z'n allen voornamelijk enthousiast zijn over techniek, maar dat we doorlopend vergeten te kijken naar wat er werkelijk gevraagd wordt. Juist degenen die met computers en internet om kunnen gaan en erger nog, degenen die kunnen programmeren, hebben vaak de minste affiniteit hiermee.

Ik las dat er gekeken wordt naar de mogelijkheid om de gebruikers accounts van MyDiscoviers te koppelen aan die van LibraryThing (http://www.edwinmijnsbergen.nl/2008/02/mydiscoveries-in-de-aquabrowser-rss-in.html). Wederom geweldig al die technologie, maar welk percentage van de leners zat hier op te wachten. Wie gaat het gebruiken? En stel nu dat dit toch nog een redelijk percentage is; hoe erg is het dan dat die accounts niet gekoppeld worden?!?
Het is maar een voorbeeld van de manier waarop de ontwikkelingen gaan.

Ik ben er van overtuigd dat het grootste deel van de gebruikers eigenlijk grote knoppen wil en voldoende maar lang niet alle functionaliteit. Gewoon een aantrekkelijk vormgegeven website om snel even een boek op te zoeken en te reserveren.
We proberen wel om die groep te denken. Ik heb mooie voorbeelden gezien. O.a. de aquabrowser van Deventer, die mede door de fraaie opmaak uitnodigde tot gebruik. Ook doen we pogingen met bijv. de kidscatalogus.
Toch heeft dit alles het karakter van 'moeten we niet vergeten, moeten we ook doen natuurlijk'. We bedoelen het tenslotte goed. Maar de onderstroom is niet 'de eenvoud'.

Niet makkelijk allemaal. Misschien lukt het ook wel niet om vraag en aanbod echt bijelkaar te krijgen. Één produkt om verschillende groepen van zeer tot beperkt kundig te bedienen, zal ook wel niet lukken. Daar komt bij dat je als individu ook verschillende wensen hebt. Ik heb liever eenvoud maar soms wil ik toch wel eens wat verder kunnen zoeken.
Naarmate we nu in deze cursus kenners van web 2.0 worden, worden we waarschijnlijk steeds enthousiaster over produkten zoals de aquabrowser. Ongemerkt sluiten we grote groepen mensen uit die die stap niet kunnen maken en misschien ook onszelf wel voor de momenten dat we ff geen tijd hebben voor al die gadgets.

Ik pleit er voor dat wij als centrale bibliotheekservice het enthousiasme onderdrukken en heel nuchter kijken naar het gebruik door mensen. De toepasbaarheidheid voor de gewone niet zo web 2.0-kundige mens. Vooruitgang zou wel eens kunnen zitten in beperking en vereenvoudiging.

#20 Muziek online beluisteren in een sociaal netwerk

Zie mijn vorige blog over sociaal netwerken!

Mijn reacties op de onderdelen van deze cursus zijn vaak niet heel positief. Ik doe het met behoorlijke tegenzin. Het moet blijkbaar. Desondanks probeer ik in termen van nut en noodzaak de verschillende onderwerpen te benaderen en te bespreken. Maar ik vind het razend moeilijk. Ik klets dan maar wat bij elkaar om aan te geven dat ik ermee bezig ben geweest.

Help mij nou eens. Wat heeft Muziek online beluisteren in een sociaal netwerk te maken met mijn werk???
Ik kom helemaal geen muziek te kort. Wat ik zoek kan ik wel vinden. En dit alles ook nog eens geheel privé. Dat er mensen zijn die hier wel iets in zien en het graag gebruiken, is prima. Vind ik ook helemaal niet dom of verkeerd, maar voor mij voegt het weinig toe.
Welke relatie is er met mijn werk, daar gaat het toch om??

#19 Sociale netwerken en wat er in te doen is.

Ik ben bepaald geen sociaal wonder. Feestjes e.d. zijn aan mij niet besteed. Geen idee waarom, maar het schijnt meer voor te komen. Ik ben graag alleen, maar niet altijd natuurlijk. Zonder sociaal contact vaart niemand wel.
Een wonder dat ik niet verslaafd ben aan social networking, zoals blijkbaar wel voorkomt. Lekker anoniem sociaal doen. Nou ja, als je serieus te werk gaat blijf je niet anoniem.
Ik ben er van overtuigd dat ik mijn sociale capaciteiten niet kan verbeteren met social networking. Dat lijkt mij nogal strijdig. Ik heb er ook geen behoefte aan en ik heb er geen tijd voor.

Is het dan waardeloos? Ik denk het niet. Veel mensen kunnen er hun sociaal isolement mee doorbreken. Ik ken een stel oudere mensen die op vrij hoge leeftijd zijn begonnen met internetten en vooral emailen. Ze doen dat met plezier en hebben contacten over de hele wereld. De basis daarvoor is overigens de hobby van de man, die kantklosjes maakt van hoge kwaliteit.

Naar moderne maatstaven doen ze niet aan social networking. Omdat ze van faceboek, hyves, etc. nog nooit gehoord hebben. Maar ze mailen wel en met plezier.
Echt sociaal is dit volgens mij niet. Dat begint pas als ze mij en anderen hierover vertellen of als mensen (soms uit het buitenland), klosjes komen afhalen en er dus bij de koffie echt contact is.

'Sociaal' is maar een kreet. Er is niets sociaals aan de mogelijkheden van internet. Sociaal zijn zit in meer of mindere mate in mensen zelf. Je moet er dus nuchter naar kijken. Wat levert het op, vooral in relatie tot de tijd die het kost. Zeker als je er bedrijfsmatig naar kijkt moet je nuchter zeggen dat het een middel is. Dat middel kost tijd en dus geld.

Er is niets mis met 'leuk', als iemand het leuk vind om veel 'op hyves te zitten', waarom niet? Het is in veel gevallen net zo nutig als macrameeën en dat hebben veel mensen ook met plezier gedaan.

Dus wat levert het op. Dat is de vraag. Als je het er 'zomaar' bij doet, levert het niets op. Dan moet je het leuk vinden.
Er moet iets zijn dat je bindt rond facebook of hyves of . . . Er moet een zekere dwang zijn, maar wel als onderdeel van iets wat er toe doet.
Wat mij betreft een open einde, want ik heb geen goed idee. Die kunnen er best zijn, maar ik ben niet zo inventief.

Ik heb betoogd dat social networking volgens mij niet zo sociaal is. Dat is maar een mening, maar misschien bewijst het zichzelf wel. Ik stel dat het moeilijk is om als bedrijf (BSF of bibliotheek) iets nuttigs te bedenken om te doen met social networking. Ik denk dat dat komt door een zekere strijdigheid. Hoewel je 'social networking' samen moet doen, is het toch gericht op het individu. Het gaat er dus om wat ik ermee doe, of dat nu privé is of voor het werk.
Ik wacht op het moment dat ik moet. Bijv. omdat ik om één of andere reden anders niet verder kom. Voorlopig zie ik dat niet gebeuren.

#18 Catalogiseer je boekenkast met LibraryThing

Ik heb er een boek ingezet van mijzelf om het even te testen. (Andre_Lagerburg / detroit44)

Zoals ik al eerder in een commentaar schreef "Ik heb respect voor de mensen die de software maken en goed laten draaien en onderhouden." Maar ik ga het niet gebruiken. Ik weet dat ik het niet bijhoudt. Ik ben er ook van overtuigd, dat veruit de meeste accounts testjes zijn van gebruikers of anders wel na enige tijd verlaten door gebruikers.

Wanneer zou het kunnen werken? Als er een noodzaak is en / of een zekere sociale controle om de informatie bij te houden. Misschien voor een kleine bedrijfsbibliotheek of een vereniging met een kleine bibliotheek.

En wat vind je van de volgende (met dank aan Gerben). Je hoeft niet te weten waar het over gaat, want het is zo ook al leuk. Wil je het wel weten, zoek dan maar op internet.




Er is nog zoveel meer, maar dat kun je allemaal zelf vinden.
Het is voornamelijk leuk. Youtube wordt ook wel het meest mislukte internet produkt genoemd. Dat was geloof ik in 2008. Er was toen nog geen cent aan verdient.

Wat voor nuttigs kun je er nu mee? Nou ja, je kunt er bijv. lessen wiskunde op vinden en er dus gefilmde colleges op plaatsen. Dat geldt natuurlijk voor allerlei instructies. Ik ben bijv. geïnteresseerd in houtbewerking en kan er werkelijk alles op vinden. Zoek maar eens op 'wood whisperer'.

#15 Podcasting

Waar houdt dit op! Ik heb het niet nodig. Op elk ogenblik dat ik wil kan ik de informatie vinden of krijgen die ik wil. Ik kan als ik wil via uitzending gemist naar de tv kijken. Veel is er te vinden op youtube. Ik heb simpelweg geen tijd die opgevuld moet of kan worden met het luisteren naar uitgestelde uitzendingen.
Op de fiets hoef ik geen muziek of wat dan ook aan mijn kop.
Thuis heb ik regelmatig helemaal niets aan staan, lekker rustig.
Wil ik wel wat horen, dan zoek ik op wat ik horen wil.

Podcasting is gewoon een van de manieren die je kunt gebruiken om informatie tot je te nemen. Als je wilt ga je gang, ik hoef niet. Wordt het toch nog een keer nodig voor mij dan begin ik er wel aan. Ik heb al die drukte vanaf het begin niet zo begrepen. We kunnen al lang iets opnemen vastleggen en afluisteren of kijken. Volgens mij is het echte verschil dat die apparaatjes zo klein zijn en je geen CD's of DVD's hoeft te gebruiken. In combinatie met de gebruikte techniek, lijkt het allemaal heel revolutionair, maar dat is volgens mij een vergissing.

Idee: Een apparaatje dat uit mijn geheugen laat verdwijnen, wat ik helemaal niet had willen horen. Voorbeeld: die verhalen van Albert Verlinden die ik moet aanhoren omdat die tv toch weer aan staat op de verkeerde zender.
Nu ik er over nadenk; wat heeft ie eigenlijk gezegd? 'T is al weg! Ben ik even lollig, wah, wah, wha, wah. (Hoor ik Albert toch nog. Kom maar op met dat apparaat.)

#14 Instant messaging.

Op mijn vorige werk was dat vanaf het begin een succes. Wij werkten samen met mensen in Bangladesh die programmeerwerk voor ons deden. Werkte uitstekend! Heel af geouweh . . .
Je kunt binnen de schat ook bestanden heen- en weer sturen, enz. Dit is nu echt een heel praktisch middel om contact te houden met iemand die ook achter de computer zit en aan het werk zit. Schikt het heven niet (telefoon gaat, iemand loopt langs, gebak verjaardag, enz.) dan laat je de chat open en reageert even niet. Dat weet je van elkaar. Poosje later gaat het weer verder.

Wat waren de problemen? De verbindingen in Dhaka waren niet geweldig, dus soms viel de boel weg. Als er grote hoeveelheden data verstuurd moesten worden, kon dat eigenlijk niet digitaal want bandbreedte is daar duur. Verder is internet niet zo geschikt voor grote hoeveelheden data, maar het kan wel.

Resumé: Chatten was in deze vorm van samenwerken de smeerolie.
Voor het werk dat wij doen, werkt de telefoon beter. Pc is niet altijd bij de hand of beschikbaar voor mijn collega's in de bibliotheek.

#13 Kantoortoepassingen.

Ik heb meerdere google accounts. In elk gebruik is gmail, sites en documenten en soms ook reader. Ik probeer daarmee al een tijdje mijn eigen informatie kluwen op orde te krijgen. Het zal allemaal afhangen van mijn eigen discipline en organisatietalent. Ik doe mijn best maar weet zelf dat ik daar slecht in ben en dan verwaterd het weer.

In ieder geval is dit er en weet ik best wat ik ermee kan. Ik geef er geen inzage in, want het is gewoon privé. Ik kan informatie ook publiceren en delen. Als ik daar reden toe zie, doe ik dat wel.

#12 Twitter.

Twitteren wil ik niet. Zo simpel is het. Ik heb er al eerder naar gekeken. Ik begin er wel aan als het moet of als ik denk dat het toch nuttig is voor mij. Ik denk overigens niet dat dat moment aanbreekt. Ik heb geen behoefte om om de haverklap mijn bezigheden te melden of die van anderen te lezen.
Dan lees ik nog dat het mogelijk is om twitter te combineren met mijn blogspot. Ik geloof het graag Ik zie er ook genoeg voorbeelden van. Je kunt echt alles met alles met alles met alles doorlinken. Geloof dat nou en geloof er ook in dat jij dat kunt als het moet. Als je ergens ff niet uitkomt, klop je wat zoektermen in Google en je krijgt bergen aanwijzingen. Dát is de manier om ermee om te gaan.

Twitteren is één van de laatste toevoegingen op het web. Let maar op, er volgen weer andere en nieuwe dingen. Wat we in deze cursus moeten opsteken is dat al die onderwerpen in zeker opzicht gelijk zijn.
- Je wilt wat en dat kan ook.
- Je hebt een account nodig of kan die van een andere toepassing gebruiken.
- Je kunt toevoegen, bewerken, verwijderen, doorlinken, anderen lastig vallen, de boel kwijt raken, herstellen enz.
- Als het goed is kan een gebruiker zichzelf redden op zo'n website (zo niet dan ver uit de buurt blijven!).
- Heb je hulp nodig, dan google je voor hulp, scheid de onzin van nuttige informatie en gaat weer verder.

Ik wordt een beetje moe van deze cursus. Wat gaan we ermee doen, jongens!

#11 Wiki's.

Pfff . . wat moet ik hier nu weer van zeggen. Wiki's maken kan al heel wat jaren. Heeft iemand een goed plan om er een te maken en te onderhouden? Ik maak veel gebruik van wikipedia, omdat ik daar doorgaans zinvolle informatie kan vinden. Bijv. over afkortingen en technische uitleg bij standaarden. Ergens zit daarin een kleine wijziging die ik ooit heb geschreven maar ik weet niet meer waar dat is.

Idee:
Bibliotheken zetten samen met scholen uit het voortgezet onderwijs wiki's op over bepaalde onderwerpen (bijv. Literatuur). Samen met de onderwijzers kan een projekt worden gedefinieerd, waarbij de wiki voor alle leden uit een projektgroep als steunpunt en/of leidraad wordt gebruikt.
Uiteraard is voortdurend duidelijk dat de bibliotheek de boel steunt en informatie verschaft.

Vervolgens is het van tweeën één:

1. De studenten willen nooit meer wat met de bibliotheek te maken hebben (nachtmerries en angstzweet als ze weer een Harry Mulisch denken bijv.)










2. Ze denken er vroeg of laat nog eens aan terug en blijven bij de bibliotheek of komen er terug.

# 10 delicious

Prachtig en wonderbaar. Groot respect voor de mensen die zulke software schrijven en aan de gang weten te brengen en houden. Persoonlijk red ik het niet om hier iets in op te zetten en ook nog bij te houden. Daar komt al vrij snel de klad in. Bovendien . . . Ik kan helemaal zonder.

Gewoon zoeken met Google. Google tagged zelf wel. Toegegeven je krijgt dan wel heel veel informatie, maar als je wat handig verder zoekt vind je de sites die je hebben moet. Allemaal leuk in de hobby sfeer, iedereen met zelf maar weten wat hij / zij ermee doet.

Voor de geïnteresseerden ik ben a.lagerburg@yahoo.com op delicious (http://delicious.com/a.lagerburg).

#9 Wat vind ik van Web 2.0.

Zie ook mijn verhaal hierboven.
Het is er en het is niet te stoppen.
Privé en zakelijk is het zaak heel selectief om te gaan met de mogelijkheden. Tenminste als je de uren achter de computer een beetje in de touwen wilt houden.

Selectief wil niet zeggen dat je er niets mee moet doen. Als ik nu een bedrijf begon met één of enkele personen, zou ik mijn mail en agenda regelen met gmail of zoho of yahoo, enz. Voor grotere organisaties (zoals het bibliotheken netwerk) moet je dat eerst nog eens goed afwegen.

Het nemen van zo'n beslissing is zagen aan de poten van de stoel van de ICT afdeling. Er zijn zeker praktische bezwaren die een volledige stap naar web 2.0 voor alle toepassing onmogelijk maakt. Als je dus gebruik wilt maken van de gratis diensten van bijv. Google, moet je een weloverwogen keuze maken. Dit wel en dat niet. Dit voordeel pakken en dat nadeel slikken we. Uiteindelijk moet het een kostenafweging worden.

Wat je ook gebrukt en inricht op het web er moet een goede procedure zijn voor het beheer en dat moet aandacht hebben en houden. Aan onze ontdekdebieb ontbreken bijv. regelmatig plaatjes. Enige regie kan ook geen kwaad. Het is bijv. jammer dat er veel verschil is in de inrichting van de sites voor de clusters. Anderzijds zijn er weinig gebruikers die regelmatig informatie voor alle clusters zoeken.

Het valt niet mee om het webslagveld te overzien waar wij als BSF mee te maken hebben (incluis intranet). Ik begrijp dat er nu geprobeerd wordt om daarin te snoeien. Het is de kunst (en niet makkelijk) om een overloop te maken naar een nieuwe meer gereduceerde omgeving. Web 2.0 biedt kansen. Ik denk dan bijv. aan de nieuwsbrief, die zou wel in een blog kunnen.

23dingen gaat over zaken die op het web worden aangeboden. Applicaties die je laat bouwen of die gebouwd worden voor heel selectief gebruik, vormen een heel andere web 2.0 categorie. Denk aan de aquabrowser. Daarvoor is het nodig om te snappen hoe de achterdeur van deze applicaties werkt. In dit geval de data uit Bicat. Hoe komt die data daarin en hoe kan dat gebruikt worden, hoe kan de functionaliteit ontwikkeld worden en aangeboden aan de gebruiker. Dit is geen onderdeel van deze cursus.

Tot zover mijn visie. Persoonlijk beperk ik mij tot datgene wat ik nodig vind of gebruiken moet.
Deze cursus is wat dit betreft ongewenst. 'Been there, done that', zou ik willen zeggen.