En wat vind je van de volgende (met dank aan Gerben). Je hoeft niet te weten waar het over gaat, want het is zo ook al leuk. Wil je het wel weten, zoek dan maar op internet.




Er is nog zoveel meer, maar dat kun je allemaal zelf vinden.
Het is voornamelijk leuk. Youtube wordt ook wel het meest mislukte internet produkt genoemd. Dat was geloof ik in 2008. Er was toen nog geen cent aan verdient.

Wat voor nuttigs kun je er nu mee? Nou ja, je kunt er bijv. lessen wiskunde op vinden en er dus gefilmde colleges op plaatsen. Dat geldt natuurlijk voor allerlei instructies. Ik ben bijv. geïnteresseerd in houtbewerking en kan er werkelijk alles op vinden. Zoek maar eens op 'wood whisperer'.

#15 Podcasting

Waar houdt dit op! Ik heb het niet nodig. Op elk ogenblik dat ik wil kan ik de informatie vinden of krijgen die ik wil. Ik kan als ik wil via uitzending gemist naar de tv kijken. Veel is er te vinden op youtube. Ik heb simpelweg geen tijd die opgevuld moet of kan worden met het luisteren naar uitgestelde uitzendingen.
Op de fiets hoef ik geen muziek of wat dan ook aan mijn kop.
Thuis heb ik regelmatig helemaal niets aan staan, lekker rustig.
Wil ik wel wat horen, dan zoek ik op wat ik horen wil.

Podcasting is gewoon een van de manieren die je kunt gebruiken om informatie tot je te nemen. Als je wilt ga je gang, ik hoef niet. Wordt het toch nog een keer nodig voor mij dan begin ik er wel aan. Ik heb al die drukte vanaf het begin niet zo begrepen. We kunnen al lang iets opnemen vastleggen en afluisteren of kijken. Volgens mij is het echte verschil dat die apparaatjes zo klein zijn en je geen CD's of DVD's hoeft te gebruiken. In combinatie met de gebruikte techniek, lijkt het allemaal heel revolutionair, maar dat is volgens mij een vergissing.

Idee: Een apparaatje dat uit mijn geheugen laat verdwijnen, wat ik helemaal niet had willen horen. Voorbeeld: die verhalen van Albert Verlinden die ik moet aanhoren omdat die tv toch weer aan staat op de verkeerde zender.
Nu ik er over nadenk; wat heeft ie eigenlijk gezegd? 'T is al weg! Ben ik even lollig, wah, wah, wha, wah. (Hoor ik Albert toch nog. Kom maar op met dat apparaat.)

#14 Instant messaging.

Op mijn vorige werk was dat vanaf het begin een succes. Wij werkten samen met mensen in Bangladesh die programmeerwerk voor ons deden. Werkte uitstekend! Heel af geouweh . . .
Je kunt binnen de schat ook bestanden heen- en weer sturen, enz. Dit is nu echt een heel praktisch middel om contact te houden met iemand die ook achter de computer zit en aan het werk zit. Schikt het heven niet (telefoon gaat, iemand loopt langs, gebak verjaardag, enz.) dan laat je de chat open en reageert even niet. Dat weet je van elkaar. Poosje later gaat het weer verder.

Wat waren de problemen? De verbindingen in Dhaka waren niet geweldig, dus soms viel de boel weg. Als er grote hoeveelheden data verstuurd moesten worden, kon dat eigenlijk niet digitaal want bandbreedte is daar duur. Verder is internet niet zo geschikt voor grote hoeveelheden data, maar het kan wel.

Resumé: Chatten was in deze vorm van samenwerken de smeerolie.
Voor het werk dat wij doen, werkt de telefoon beter. Pc is niet altijd bij de hand of beschikbaar voor mijn collega's in de bibliotheek.

#13 Kantoortoepassingen.

Ik heb meerdere google accounts. In elk gebruik is gmail, sites en documenten en soms ook reader. Ik probeer daarmee al een tijdje mijn eigen informatie kluwen op orde te krijgen. Het zal allemaal afhangen van mijn eigen discipline en organisatietalent. Ik doe mijn best maar weet zelf dat ik daar slecht in ben en dan verwaterd het weer.

In ieder geval is dit er en weet ik best wat ik ermee kan. Ik geef er geen inzage in, want het is gewoon privé. Ik kan informatie ook publiceren en delen. Als ik daar reden toe zie, doe ik dat wel.

#12 Twitter.

Twitteren wil ik niet. Zo simpel is het. Ik heb er al eerder naar gekeken. Ik begin er wel aan als het moet of als ik denk dat het toch nuttig is voor mij. Ik denk overigens niet dat dat moment aanbreekt. Ik heb geen behoefte om om de haverklap mijn bezigheden te melden of die van anderen te lezen.
Dan lees ik nog dat het mogelijk is om twitter te combineren met mijn blogspot. Ik geloof het graag Ik zie er ook genoeg voorbeelden van. Je kunt echt alles met alles met alles met alles doorlinken. Geloof dat nou en geloof er ook in dat jij dat kunt als het moet. Als je ergens ff niet uitkomt, klop je wat zoektermen in Google en je krijgt bergen aanwijzingen. Dát is de manier om ermee om te gaan.

Twitteren is één van de laatste toevoegingen op het web. Let maar op, er volgen weer andere en nieuwe dingen. Wat we in deze cursus moeten opsteken is dat al die onderwerpen in zeker opzicht gelijk zijn.
- Je wilt wat en dat kan ook.
- Je hebt een account nodig of kan die van een andere toepassing gebruiken.
- Je kunt toevoegen, bewerken, verwijderen, doorlinken, anderen lastig vallen, de boel kwijt raken, herstellen enz.
- Als het goed is kan een gebruiker zichzelf redden op zo'n website (zo niet dan ver uit de buurt blijven!).
- Heb je hulp nodig, dan google je voor hulp, scheid de onzin van nuttige informatie en gaat weer verder.

Ik wordt een beetje moe van deze cursus. Wat gaan we ermee doen, jongens!

#11 Wiki's.

Pfff . . wat moet ik hier nu weer van zeggen. Wiki's maken kan al heel wat jaren. Heeft iemand een goed plan om er een te maken en te onderhouden? Ik maak veel gebruik van wikipedia, omdat ik daar doorgaans zinvolle informatie kan vinden. Bijv. over afkortingen en technische uitleg bij standaarden. Ergens zit daarin een kleine wijziging die ik ooit heb geschreven maar ik weet niet meer waar dat is.

Idee:
Bibliotheken zetten samen met scholen uit het voortgezet onderwijs wiki's op over bepaalde onderwerpen (bijv. Literatuur). Samen met de onderwijzers kan een projekt worden gedefinieerd, waarbij de wiki voor alle leden uit een projektgroep als steunpunt en/of leidraad wordt gebruikt.
Uiteraard is voortdurend duidelijk dat de bibliotheek de boel steunt en informatie verschaft.

Vervolgens is het van tweeën één:

1. De studenten willen nooit meer wat met de bibliotheek te maken hebben (nachtmerries en angstzweet als ze weer een Harry Mulisch denken bijv.)










2. Ze denken er vroeg of laat nog eens aan terug en blijven bij de bibliotheek of komen er terug.

# 10 delicious

Prachtig en wonderbaar. Groot respect voor de mensen die zulke software schrijven en aan de gang weten te brengen en houden. Persoonlijk red ik het niet om hier iets in op te zetten en ook nog bij te houden. Daar komt al vrij snel de klad in. Bovendien . . . Ik kan helemaal zonder.

Gewoon zoeken met Google. Google tagged zelf wel. Toegegeven je krijgt dan wel heel veel informatie, maar als je wat handig verder zoekt vind je de sites die je hebben moet. Allemaal leuk in de hobby sfeer, iedereen met zelf maar weten wat hij / zij ermee doet.

Voor de geïnteresseerden ik ben a.lagerburg@yahoo.com op delicious (http://delicious.com/a.lagerburg).

#9 Wat vind ik van Web 2.0.

Zie ook mijn verhaal hierboven.
Het is er en het is niet te stoppen.
Privé en zakelijk is het zaak heel selectief om te gaan met de mogelijkheden. Tenminste als je de uren achter de computer een beetje in de touwen wilt houden.

Selectief wil niet zeggen dat je er niets mee moet doen. Als ik nu een bedrijf begon met één of enkele personen, zou ik mijn mail en agenda regelen met gmail of zoho of yahoo, enz. Voor grotere organisaties (zoals het bibliotheken netwerk) moet je dat eerst nog eens goed afwegen.

Het nemen van zo'n beslissing is zagen aan de poten van de stoel van de ICT afdeling. Er zijn zeker praktische bezwaren die een volledige stap naar web 2.0 voor alle toepassing onmogelijk maakt. Als je dus gebruik wilt maken van de gratis diensten van bijv. Google, moet je een weloverwogen keuze maken. Dit wel en dat niet. Dit voordeel pakken en dat nadeel slikken we. Uiteindelijk moet het een kostenafweging worden.

Wat je ook gebrukt en inricht op het web er moet een goede procedure zijn voor het beheer en dat moet aandacht hebben en houden. Aan onze ontdekdebieb ontbreken bijv. regelmatig plaatjes. Enige regie kan ook geen kwaad. Het is bijv. jammer dat er veel verschil is in de inrichting van de sites voor de clusters. Anderzijds zijn er weinig gebruikers die regelmatig informatie voor alle clusters zoeken.

Het valt niet mee om het webslagveld te overzien waar wij als BSF mee te maken hebben (incluis intranet). Ik begrijp dat er nu geprobeerd wordt om daarin te snoeien. Het is de kunst (en niet makkelijk) om een overloop te maken naar een nieuwe meer gereduceerde omgeving. Web 2.0 biedt kansen. Ik denk dan bijv. aan de nieuwsbrief, die zou wel in een blog kunnen.

23dingen gaat over zaken die op het web worden aangeboden. Applicaties die je laat bouwen of die gebouwd worden voor heel selectief gebruik, vormen een heel andere web 2.0 categorie. Denk aan de aquabrowser. Daarvoor is het nodig om te snappen hoe de achterdeur van deze applicaties werkt. In dit geval de data uit Bicat. Hoe komt die data daarin en hoe kan dat gebruikt worden, hoe kan de functionaliteit ontwikkeld worden en aangeboden aan de gebruiker. Dit is geen onderdeel van deze cursus.

Tot zover mijn visie. Persoonlijk beperk ik mij tot datgene wat ik nodig vind of gebruiken moet.
Deze cursus is wat dit betreft ongewenst. 'Been there, done that', zou ik willen zeggen.